Nieuw Zeeland noorder- en zuidereiland
Door: Anke
Blijf op de hoogte en volg Anke
19 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Wanaka
Kia ora,
Iets later dan gepland maar hij is er mijn vijfde reisverslag. Ik was de vorige keer gebleven bij mijn baantje als blueberry picker en hier zal ik dan ook verder gaan. Door de regelmatige buien heb ik uiteindelijk maar vier hele dagen kunnen werken. Mijn laatste werkdag begon meteen goed want ik was nog geen vijf minuten bezig en ik werd al door een wesp gestoken. Toen zag ik pas dat er een wespennest in de struik zat. Mijn geluk kon niet op toen ik nog een keer werd gestoken op dezelfde plek. Aangezien ik op een groot veld zat was er niks aanwezig ter verzachting van de pijn. Er zat dus niks anders op dan de hele dag te werken met een dikke hand.
Om het baantje te krijgen moest ik in een hostel verblijven in Katikati. Het hostel zelf was niet geweldig maar de meeste bleven er dan ook vanwege de mensen die er verbleven. Ik heb er veel leuke mensen ontmoet uit verschillende landen en het was leuk om verhalen te horen over hun achtergrond. Het was een plek waar geen nederlanders waren (later kwam er een). Samen werd er regelmatig gekookt. Zo hadden we een keer zelfgemaakte sushi en verschillende luxe pasta's. Het was een heel nieuwe maar leerzame ervaring voor mij.
Na tien dagen heb ik afscheid genomen van Katikati want mijn ouders kwamen naar Auckland. Midden in de nacht heb ik ze opgewacht op het vliegveld om ze te verassen. De opvolgende twee weken heb ik met ze gereisd in de camper en kon ik gids spelen. De tweede avond gingen we op kiwi zoektocht. Twintig minuten nadat het donker is komen de kiwi's pas te voorschijn. Om ze te kunnen spotten moet je dus vooral goed luisteren. We hadden geluk dat er een hongerige kiwi in de buurt was, zodat we hem konde horen ritselen in de bosjes. Hij bleef voor een lange tijd redelijk dicht in de buurt. Ik was blij dat ik er een in het wild had gezien. Het was een mooie en leerzame wandeling want de gids wist van alles te vertellen over de planten en dieren.
Aangezien ik zelf het noordereiland met de bus al had gezien wist ik een aantal mooie campings om te overnachten. Zo hebben we een keer vlakbij zee gelegen en een keer bij een waterval. We zijn ook naar plekken geweest waar ik nog niet geweest ben, zoals in de skytower voor een schitterend uitzicht over Auckland, hobbiton wat je natuurlijk niet kunt overslaan als je in Nieuw Zeeland bent, Napier en Mount Taranaki. In het begin hadden we echt geluk met het schitterende weer, maar toen we naar het Tongariro national park reden sloeg het weer om. Het was een stuk kouder en de tweede dag in het park lag er zelfs sneeuw op Mount Doom (mooi om te zien). We hebben een aantal wandelingen gedaan en de mooiste was ook de langste wandeling door de regen en harde wind naar een mooi uitzichtpunt op een berg. Je kon twee meren zien en de hoge bergen met sneeuw. Wat een geweldig uitzicht hadden we hier (zie foto's). We besloten om geen twee nachten in het park te blijven en daarom na de wandeling richting de zon te rijden. Het werd uiteindelijk Stratford. Deze plaats was vlakbij Mount Taranaki waar we de volgende ochtend naartoe zijn gereden. In het plaatsje zelf was niet veel te bezichtigen behalve een oude klokkentoren die een stuk van Shakespeare speelde. De volgende camping was in Wanganui aan de rivier. We waren al redelijk vroeg op de camping dus konden we lekker in het zonnetje gaan genieten van het weer. In Wanganui zijn we met een oude lift naar een mooi uitzichtpunt gegaan en zijn we nog even bij een glasblazer wezen kijken. Mijn laatste camping met mijn ouders was in Martinborough. Hier verbleven we een nacht om de volgende ochtend naar de familie in Wellington te rijden.
We zijn drie nachten in Wellington gebleven bij de familie. Het was leuk om iedereen weer te zien en het voelde als een soort van thuis komen. We hebben weer van alles gezien en we hadden geluk met het schitterende weer. Natuurlijk moesten er weer spelletjes gespeeld worden met mijn twee 'kleine zusjes' (Mikayla en Lily noemde mij hun 'grote zus'). Na drie dagen Wellington was het tot ziens noordereiland en hallo zuidereiland. Met de ferry gingen we met zijn vijven (Gary, Henriette, pap, mam en ik) naar Blenheim om nog meer familie op te zoeken. Onderweg hebben we verschillende (kleine) dolfijnen gezien en konden we genieten van de Marlborough Sounds. Ik had besloten om nog twee nachten bij de familie te blijven en daarna weer alleen verder te gaan met de bus. We hebben die twee dagen veel gezien en gedaan, zoals een vliegtuig museum bezocht, boottocht/ wandeling door de Marlborough Sounds gemaakt en alle neven en nichten ontmoet van mijn moeder die in Nieuw Zeeland wonen. Het was een een erg leuke tijd met de familie, maar overal komt een einde aan. Ik vond het best lastig om afscheid van iedereen te nemen en weer alleen verder te gaan. Na drie weken bekende mensen om je heen te hebben, en dan opeens weer alleen te zijn tussen de 'vreemde' mensen.
In Picton ben ik op de bus gestapt om vervolgens twee nachten in Abel Tasman te blijven. Onderweg hadden we een wijnproeverij met een aantal lokale wijnen uit de Marlborough streek. Laat in de middag kwamen we aan bij onze slaapplaats. Een mooie locatie vlakbij de zee (als je onder de douche stond kon je de zee zien). 'S-avonds hadden we een bbq die onze buschauffeur had georganiseerd. Ik had besloten om de volgende dag een wandeling te maken en dan met een zeilboot terug te gaan. De accomodatie was aan de rand van het Abel Tasman national park en dus ook vlakbij het begin van de wandeling. Het was lekker weer (eigenlijk te warm om te lopen) en met een groep zijn we de wandeling gaan doen. De wandeling was langs de kust en het uitzicht was geweldig. We waren ruim optijd bij het strand waar de zeilboot ons op zou pikken. Het werd dus lekker op het strand liggen wachten op de boot. Op de zeilboot was het verder relaxen en genieten van het uitzicht. De zeehonden zagen we op de rotsen liggen uit te luieren.
Een lange busreis naar Greymouth hadden we voor de boeg. In het plaatsje zelf is echt niks te doen maar de route er naartoe was wel echt mooi. Langs de westkust reden we naar beneden. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt om foto's te maken en voor de pancake rocks. Jammer genoeg kregen we in Franz Josef nog iets mee van de cycloon Lusi. Dit betekende veel regen en bewolking. Ik wilde hier heel graag met de helicopter naar de glacier en dan een wandeling doen, maar het weer stond het niet toe. De dagen ervoor was het ook al afgelast en de komende dagen zag het er ook niet goed uit.
Het was St. Patrick's Day toen we in Franz Josef waren. Niemand kon me vertelen wat het precies inhoud behalve dat het feesten en zuipen is. Om toch nog iets van de dag te maken besloot ik naar het café te gaan bij onze accomodatie en voor het eerst St. Patrick's Day te vieren. Buiten viel de regen met bakken uit de lucht en binnen was het gezellig met alle backpackers. De volgende ochtend was het weer vroeg op om de reis te vervolgen. Verder langs de westkust naar beneden gereden en daarna via de Haast Pass naar Wanaka. Een erg mooie omgeving waar we doorheen reden en het weer was er een stuk beter.
Ik ben nu nog in Wanaka voor totaal drie nachten. Ik moest echt ergens wat langer blijven om alles weer bij te werken en uit te zoeken. Er valt niks te klagen over de plaats die ik daarvoor heb uitgekozen. Ik heb mijn blog namelijk deels in het zonnetje bij het meer, met een prachtig uitzicht op de bergen, zitten schrijven. Nog een aantal mensen hadden besloten om langer te blijven. Het is gezellig om samen te koken, reiservaringen uit te wisselen en de omgeving te verkennen.
Mijn verdere plannen voor Wanaka zijn de omgeving verkennen en dan vrijdag door naar Queenstown.
Ik wil de familie in Wellington en Blenheim nogmaals bedanken voor de leuke tijd, en misschien tot ziens.
Groetjes vanuit Wanaka
Ps: ik kan met mijn tablet geen foto's bij mijn blog plaatsen en verwijs daarom naar facebook.
Iets later dan gepland maar hij is er mijn vijfde reisverslag. Ik was de vorige keer gebleven bij mijn baantje als blueberry picker en hier zal ik dan ook verder gaan. Door de regelmatige buien heb ik uiteindelijk maar vier hele dagen kunnen werken. Mijn laatste werkdag begon meteen goed want ik was nog geen vijf minuten bezig en ik werd al door een wesp gestoken. Toen zag ik pas dat er een wespennest in de struik zat. Mijn geluk kon niet op toen ik nog een keer werd gestoken op dezelfde plek. Aangezien ik op een groot veld zat was er niks aanwezig ter verzachting van de pijn. Er zat dus niks anders op dan de hele dag te werken met een dikke hand.
Om het baantje te krijgen moest ik in een hostel verblijven in Katikati. Het hostel zelf was niet geweldig maar de meeste bleven er dan ook vanwege de mensen die er verbleven. Ik heb er veel leuke mensen ontmoet uit verschillende landen en het was leuk om verhalen te horen over hun achtergrond. Het was een plek waar geen nederlanders waren (later kwam er een). Samen werd er regelmatig gekookt. Zo hadden we een keer zelfgemaakte sushi en verschillende luxe pasta's. Het was een heel nieuwe maar leerzame ervaring voor mij.
Na tien dagen heb ik afscheid genomen van Katikati want mijn ouders kwamen naar Auckland. Midden in de nacht heb ik ze opgewacht op het vliegveld om ze te verassen. De opvolgende twee weken heb ik met ze gereisd in de camper en kon ik gids spelen. De tweede avond gingen we op kiwi zoektocht. Twintig minuten nadat het donker is komen de kiwi's pas te voorschijn. Om ze te kunnen spotten moet je dus vooral goed luisteren. We hadden geluk dat er een hongerige kiwi in de buurt was, zodat we hem konde horen ritselen in de bosjes. Hij bleef voor een lange tijd redelijk dicht in de buurt. Ik was blij dat ik er een in het wild had gezien. Het was een mooie en leerzame wandeling want de gids wist van alles te vertellen over de planten en dieren.
Aangezien ik zelf het noordereiland met de bus al had gezien wist ik een aantal mooie campings om te overnachten. Zo hebben we een keer vlakbij zee gelegen en een keer bij een waterval. We zijn ook naar plekken geweest waar ik nog niet geweest ben, zoals in de skytower voor een schitterend uitzicht over Auckland, hobbiton wat je natuurlijk niet kunt overslaan als je in Nieuw Zeeland bent, Napier en Mount Taranaki. In het begin hadden we echt geluk met het schitterende weer, maar toen we naar het Tongariro national park reden sloeg het weer om. Het was een stuk kouder en de tweede dag in het park lag er zelfs sneeuw op Mount Doom (mooi om te zien). We hebben een aantal wandelingen gedaan en de mooiste was ook de langste wandeling door de regen en harde wind naar een mooi uitzichtpunt op een berg. Je kon twee meren zien en de hoge bergen met sneeuw. Wat een geweldig uitzicht hadden we hier (zie foto's). We besloten om geen twee nachten in het park te blijven en daarom na de wandeling richting de zon te rijden. Het werd uiteindelijk Stratford. Deze plaats was vlakbij Mount Taranaki waar we de volgende ochtend naartoe zijn gereden. In het plaatsje zelf was niet veel te bezichtigen behalve een oude klokkentoren die een stuk van Shakespeare speelde. De volgende camping was in Wanganui aan de rivier. We waren al redelijk vroeg op de camping dus konden we lekker in het zonnetje gaan genieten van het weer. In Wanganui zijn we met een oude lift naar een mooi uitzichtpunt gegaan en zijn we nog even bij een glasblazer wezen kijken. Mijn laatste camping met mijn ouders was in Martinborough. Hier verbleven we een nacht om de volgende ochtend naar de familie in Wellington te rijden.
We zijn drie nachten in Wellington gebleven bij de familie. Het was leuk om iedereen weer te zien en het voelde als een soort van thuis komen. We hebben weer van alles gezien en we hadden geluk met het schitterende weer. Natuurlijk moesten er weer spelletjes gespeeld worden met mijn twee 'kleine zusjes' (Mikayla en Lily noemde mij hun 'grote zus'). Na drie dagen Wellington was het tot ziens noordereiland en hallo zuidereiland. Met de ferry gingen we met zijn vijven (Gary, Henriette, pap, mam en ik) naar Blenheim om nog meer familie op te zoeken. Onderweg hebben we verschillende (kleine) dolfijnen gezien en konden we genieten van de Marlborough Sounds. Ik had besloten om nog twee nachten bij de familie te blijven en daarna weer alleen verder te gaan met de bus. We hebben die twee dagen veel gezien en gedaan, zoals een vliegtuig museum bezocht, boottocht/ wandeling door de Marlborough Sounds gemaakt en alle neven en nichten ontmoet van mijn moeder die in Nieuw Zeeland wonen. Het was een een erg leuke tijd met de familie, maar overal komt een einde aan. Ik vond het best lastig om afscheid van iedereen te nemen en weer alleen verder te gaan. Na drie weken bekende mensen om je heen te hebben, en dan opeens weer alleen te zijn tussen de 'vreemde' mensen.
In Picton ben ik op de bus gestapt om vervolgens twee nachten in Abel Tasman te blijven. Onderweg hadden we een wijnproeverij met een aantal lokale wijnen uit de Marlborough streek. Laat in de middag kwamen we aan bij onze slaapplaats. Een mooie locatie vlakbij de zee (als je onder de douche stond kon je de zee zien). 'S-avonds hadden we een bbq die onze buschauffeur had georganiseerd. Ik had besloten om de volgende dag een wandeling te maken en dan met een zeilboot terug te gaan. De accomodatie was aan de rand van het Abel Tasman national park en dus ook vlakbij het begin van de wandeling. Het was lekker weer (eigenlijk te warm om te lopen) en met een groep zijn we de wandeling gaan doen. De wandeling was langs de kust en het uitzicht was geweldig. We waren ruim optijd bij het strand waar de zeilboot ons op zou pikken. Het werd dus lekker op het strand liggen wachten op de boot. Op de zeilboot was het verder relaxen en genieten van het uitzicht. De zeehonden zagen we op de rotsen liggen uit te luieren.
Een lange busreis naar Greymouth hadden we voor de boeg. In het plaatsje zelf is echt niks te doen maar de route er naartoe was wel echt mooi. Langs de westkust reden we naar beneden. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt om foto's te maken en voor de pancake rocks. Jammer genoeg kregen we in Franz Josef nog iets mee van de cycloon Lusi. Dit betekende veel regen en bewolking. Ik wilde hier heel graag met de helicopter naar de glacier en dan een wandeling doen, maar het weer stond het niet toe. De dagen ervoor was het ook al afgelast en de komende dagen zag het er ook niet goed uit.
Het was St. Patrick's Day toen we in Franz Josef waren. Niemand kon me vertelen wat het precies inhoud behalve dat het feesten en zuipen is. Om toch nog iets van de dag te maken besloot ik naar het café te gaan bij onze accomodatie en voor het eerst St. Patrick's Day te vieren. Buiten viel de regen met bakken uit de lucht en binnen was het gezellig met alle backpackers. De volgende ochtend was het weer vroeg op om de reis te vervolgen. Verder langs de westkust naar beneden gereden en daarna via de Haast Pass naar Wanaka. Een erg mooie omgeving waar we doorheen reden en het weer was er een stuk beter.
Ik ben nu nog in Wanaka voor totaal drie nachten. Ik moest echt ergens wat langer blijven om alles weer bij te werken en uit te zoeken. Er valt niks te klagen over de plaats die ik daarvoor heb uitgekozen. Ik heb mijn blog namelijk deels in het zonnetje bij het meer, met een prachtig uitzicht op de bergen, zitten schrijven. Nog een aantal mensen hadden besloten om langer te blijven. Het is gezellig om samen te koken, reiservaringen uit te wisselen en de omgeving te verkennen.
Mijn verdere plannen voor Wanaka zijn de omgeving verkennen en dan vrijdag door naar Queenstown.
Ik wil de familie in Wellington en Blenheim nogmaals bedanken voor de leuke tijd, en misschien tot ziens.
Groetjes vanuit Wanaka
Ps: ik kan met mijn tablet geen foto's bij mijn blog plaatsen en verwijs daarom naar facebook.
-
20 Maart 2014 - 09:52
Mam:
Ook nu weer mooi geschreven en enkele dingen kwamen me bekent voor.
Groetjes -
20 Maart 2014 - 15:52
Ine En Tinie :
Hoi anke.
wat een prachtige reisverslagen schrijf je.ondanks alles lees ik ze wel.
fijne tijd, en ik kijk uit naar het nieuwe verslag.
groetjes ine en tinie, en de rest van de familie.
-
20 Maart 2014 - 19:52
Jan:
hoi anke
weer een heel mooi verslag (daar ben jij beter in als ik) veel komt mij bekend voor
van onze reis vorig jaar met tonnie. we weten hoe mooi het is
geniet ervan groeten jan -en francien -
21 Maart 2014 - 11:51
Fam. Van Dijk:
Ha Anke,
Weer een geweldige verslag en de foto,s zijn fantastisch. Leuk dat je even met je ouders de familie hebt kunnen bezoeken. Dat was even genieten zo met zijn allen gezellig bij elkaar. Nog steeds blijf ik me verbazen, dat het je makkelijk af gaat. Ik zou het alleen niet durven doen. knap hoor meid, een heel andere meid dan dat we gewent waren. Je laat veel van je zien en horen wat je mee maakt. Ga hier mee door zodat wij en de rest van de familie kunnen blijven genieten.
Al wat jullie ons stuurt qua foto,s en Bloks, word door oma Sjaantje goed bekeken en bewondert, al blijft ze het niet snappen dat jullie zo ver weg zijn. wel zegt ze met regelmaat Henk en José komen de 2de april thuis en blijft trouw wachten tot het zover is.
(Misschien een keer een idee, ik weet niet of dit gaat en dat je dit kan, om een keer te Skype, zodat oma je kan zien en horen. Zou voor haar geweldig ervaren zijn.
Wij hier blijven van je foto's en Bloks genieten, tot gauw weer eens. Gr. Adrie en Marjonne en natuurlijk de kids -
21 Maart 2014 - 15:01
Anja:
Hoi Anke
Wederom een mooi verslag geschreven.
En fijn dat je jullie Pap & Mam weer gezien hebt en de neven en nichten.
Je geniet er volop van, dat krijgen we wel uit je verslag mee!!
Veel plezier voor de komende tijd en geniet er van!!
Groetjes van de Bergjes -
22 Maart 2014 - 13:52
Trudy:
Heey Anke, na een paar gezellige weken met jullie pap, mam en familie weer alleen op pad. Ik kan me voorstellen dat dat even heel lastig is. Maar je doet het toch maar. Petje af, meid!! Heel veel plezier toegewenst en veel groetjes van Joan, Trudy, Pleuni, Hessel en Sietse. -
25 Maart 2014 - 09:04
Anny Lambert:
Hoi Anke
Knap van jou dat je toch weer alleen bent verder gegaan,maar de tijd met jullie Pap en Mam was ook heel mooi,tenminste dat begrijp ik uit jou verhalen .
Maar ook voor jullie Pap en Mam was dat ook zo dat konden we ook wel merken toen we met jullie geskypt hadden toen jullie bij Henriette en Gary waren.
OPa stond er versteld van dat wij zo met elkaar konden praten,maar hij vondt het wel heel fijn om jullie alle drie gesproken te hebben.
Anke,ik wens jou een hele fijne verjaardag ,en nog veel plezier met wat er nog komen gaat.
Groetjes Lambert Anny -
26 Maart 2014 - 14:08
Hanny:
Hoi Anke.
Geweldig om weer te lezen wat je allemaal weer meemaakt. Je mag ontzettend trots op jezelf zijn dat je dit allemaal doet.
Ook heeft het jou goed gedaan om jullie pap en mam weer te zien, dan komt het loslaten er weer bij. Alleen weer verder. Met alle contacten die je legt daar is het ook een geweldige ervaring om te horen wat zij meemaken.
Anke is wens je nog een hele fijne tijd daar, en voor de 29e een superverjaardag, daar in Nieuw-Zeeland.
Groetjes Willie, Hanny, Simone en Renate.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
