Nieuw Zeeland Wellington

Kia ora,

Het is al bijna twee maanden geleden sinds ik mijn laatste reisverslag heb geschreven. Hoog tijd dus voor een nieuw verslag om jullie een beetje op de hoogte te houden van mijn avonturen. Deze keer echter niet zo lang als jullie van me gewend zijn. Dit komt onder andere doordat werk zoeken veel tijd kost.

Ik was de laatste keer gebleven in Tekapo (een van de beste plekken ter wereld waar je bij een heldere nacht het sterrenstelsel kan zien). In Australië kreeg ik al de tip om naar deze plaats te gaan, en na enkele foto's gezien te hebben was ik overtuigd om hier een aantal dagen door te brengen met de hoop om het sterrenstelsel met eigen ogen te zien. Het weer zat echter niet mee en daarom vertrok ik enigszins teleurgesteld naar mijn volgende bestemming, Rangitata. Deze keer waren er twee stray busjes en dus ook twee drivers die het een leuke trip maakte. Het hostel lag afgelegen in een mooie omgeving om te wandelen en 's-avonds lekker bij de open haard te zitten. De chauffeurs hadden een groepsdinner gemaakt voor diegene die wilde deelnemen. Het was trouwens het eerste hostel waar ik stapelbedden van drie hoog heb gezien.

Christchurch was mijn volgende bestemming. Ik wilde zien hoe de stad er een aantal jaar na de aardbeving uitziet. De bus ging echter niet de stad in dus moest ik vanaf het vliegveld een bus nemen. Ik vond dit best raar maar kon het later wel begrijpen. Er zijn niet veel hostels meer in Christchurch en het verkeer is een chaos. In het centrum kun je bovendien pas echt zien hoe erg de stad getroffen is. Overal zijn ze bezig met het herstellen en bouwen van gebouwen. Je kunt de barsten nog in sommige voetpaden zien. Het weer was ook niet al te best toen ik er was wat het allemaal een beetje triest maakte.

Een dag heb ik een auto gehuurd samen met een frans meisje. Ik kwam haar regelmatig in de bus tegen en het was altijd gezellig. Jammer genoeg regende het de hele dag, maar we konden tenminste droog zitten. Het was desondanks het weer een leuke dag. Na drie dagen in Christchurch te zijn geweest had ik blijkbaar de beste dag (of niet) uitgekozen om verder te gaan. Die dag was er namelijk een cycloon die over het land raasde. Regen en harde wind tot gevolg. Ik moest in de stromende regen bij het vliegveld zien te komen, omdat daar de stray bus mij weer zou oppikken. Door het slechte weer had de bus vertraging en was het lang wachten. Gelukkig zijn we in Kaikoura aangekomen al heeft het wel wat langer geduurd.

In Kaikoura heb ik met dofijnen gezwommen. Ondanks het schitterende weer was het de eerste twee dagen afgelast. Mijn laatste optie was 's-ochtends om 5.30 uur, voordat ik de bus terug naar het noordereiland zou pakken. Deze keer ging het gelukkig wel door. Ik stond echter op dat tijdstip nog niet te springen om de zee in te gaan. Het was me eigenlijk iets te vroeg maar ik wist dat het de moeite waard zou zijn. Eerst waren er natuurlijk de veiligheidsinstructies en het passen van de wetsuits. Daarna met de bus naar de boot. De zonsopkomst heb ik op de boot gezien en nadat de eerste dolfijnen waren gespot mochten we het water in. Het is afhankelijk van de stemming van de dolfijnen of er met ze gezwommen kan worden. Het zijn wilde dolfijnen en je weet nooit hoe hun stemming is. Je moest veel geluidjes maken door je snorkel en de dolfijnen entertainen om ze bij je te houden. Iedereen in het water deed zijn best en het moet er heel grappig uit hebben gezien voor de mensen op de boot. Het water was niet zo helder dus vaak zag je een dolfijn pas op het laatste moment. Af en toe kon ik de dolfijnen horen onderwater. Het is me regelmatig gelukt om even met ze rondjes te draaien voordat ze er weer als een speer vandoor gingen. Ze kwamen erg dichtbij en wilde graag spelen. Het was echt een geweldige ervaring.

Nadat we terug waren van het zwemmen moesten we meteen de bus in. Ik had besloten om terug naar het noordereiland te gaan, omdat het weer over het algemeen niet geweldig was en er niet veel werk te vinden was. Het was een lange reis met de bus en ferry terug naar Wellington. Ik wilde graag werkervaring op doen in het buitenland dus ging ik op zoek naar werk. Voordat ik aan deze reis begon had ik geen plannen om te gaan werken. Mijn cv moest ik dus eerst op orde maken. Tussendoor heb ik natuurlijk gekeken wat voor vacatures er waren. Het kwam echter nog niet tot solliciteren. Aan het eind van de week kreeg ik een telefoontje van thuis die ervoor zorgde dat mijn plannen uitgesteld werden en ik dezelfde dag nog op het vliegtuig naar Amsterdam zat.

Ik wilde afmaken waar ik aan begonnen was dus besloot ik na een aantal weken terug te gaan naar Wellington. Wat een lange vlucht trouwens maar ik had een stoel naast het raam waardoor ik een geweldig uitzicht had. Ik ging verder waar ik mee bezig was voordat ik vertrok, namelijk werk zoeken. Jammer genoeg kost het veel tijd maar met hulp van mijn familie heb ik een baantje kunnen vinden voor een tot twee weken. De eerste week zit er inmiddels op en ik kan waarschijnlijk nog een paar dagen extra werken. Ik ben erg blij dat ik iets gevonden heb en hopelijk volgt er meer. Het voelt goed om weer te werken.

Tussendoor heb ik nog een aantal wandelingen gemaakt. Ik wilde graag een uitzicht hebben over de omgeving van Wellington. Voor de wandeling had ik de beste dag uitgezocht. Dankzij het mooie weer kon ik het zuidereiland, mount Cook (hoogste berg van NZ op zuidereiland) en mount Taranaki (noordereiland) zien. Het was echt een schitterende wandeling tussen de schapen en koeien.

Dit was het weer voor nu. Jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Ik weet nog niet hoe mijn reis er verder uitziet want plannen is gewoon onmogelijk. Het is dus een verrassing voor jullie maar ook voor mij wat ik nog allemaal ga doen.

Groetjes vanuit Wellington