Nieuw Zeeland zuidereiland

Kia ora,

Zes maanden geleden begon mijn avontuur aan de andere kant van de wereld in Sydney. Ik wist niet waar ik aan begon en had geen plannen. Bij aankomst in Sydney drong pas echt tot me door waar ik mee bezig was. Dit zorgde dan ook voor een kleine paniek reactie. Nu een half jaar later ben ik zo blij met het besluit dat ik een jaar geleden heb genomen om te gaan reizen. Ik heb al zoveel gezien en gedaan in zowel Australië als Nieuw Zeeland, en zoveel mensen ontmoet uit heel de wereld. Deze nieuwe ervaringen had ik niet willen missen.

Mijn laatste blog heb ik geschreven in Wanaka en hier zal ik dan ook verder gaan. De laatste dag in Wanaka heb ik een wandeling gemaakt naar de top van Mount Iron voor een mooi uitzicht. Mijn volgende bestemming was Queenstown, oftewel de adrenaline hoofdstad van Nieuw Zeeland. Ik was niet van plan om hier gekke dingen te gaan doen en hield het daarom bij het advies van de chauffeur. De buschauffeur had aanbevolen om de kabelbaan te nemen voor een mooi uitzicht en vervolgens een aantal ritjes te maken met een luge (klein karretje naar beneden racen). Met negen meiden zijn we op stap gegaan en hebben eerst een fergburger (wereldberoemd) als ontbijt/lunch gegeten. Erg groot en lekker kan ik je zeggen. Vervolgens zijn we even over een kleine markt gelopen en daarna hebben we de kabelbaan genomen. Het uitzicht over Queenstown en omgeving was inderdaad erg mooi. We hadden ieder vijf luge ritjes en konden kiezen uit twee verschillende banen. De eerste rit dacht ik rustig aan te beginnen maar ik ging sneller dan verwacht waardoor ik een paar keer bijna uit de bocht vloog. Het was echt gaaf en ik besefte soms niet hoe mooi het uitzicht onderweg was.

De volgende dag ging ik naar Milford Sound. Ik heb daar een boottocht gedaan. De zon scheen en ik heb daarom de hele trip buiten staan te genieten van de prachtige omgeving. We hadden een overnachting vlakbij Milford Sound. Het was een beetje aanpassen aangezien er geen stroom na tien uur 's-avonds was en geen koelkast, maar dat had ook wel weer iets. Een mooie route door Fiordland bracht me in Te Anau. Ik ben hier uit de bus gestapt en had besloten om er twee nachten te blijven. Ik heb een dagwandeling (deel kepler track) gedaan samen met twee andere stray reizigers. Met een watertaxi zijn we naar de andere kant van het meer gebracht en vanaf hier was het klimmen. We zagen de luxmore hut pas op het laatste moment doordat het zo bewolkt was. In de hut was het niet veel warmer dan buiten. Na een tijdje binnen gezeten te hebben trok de bewolking wat meer weg. Op de terugweg werden we dus toch nog enigszins beloond. Vanaf de parkeerplaats hebben we gelukkig een lift gekregen naar het centrum.

Stewart Island was mijn volgende bestemming. Een boottocht van een uur brengt je naar dit eiland. Laat ik nou net geluk hebben met de weersomstandigheden, namelijk veel wind en hoge golven. De buschauffeur was blij dat ze niet op de ferry hoefde en waarschuwde alvast om een reispilletje te nemen. Dit was geen verkeerd advies want geloof me het was verschrikkelijk. Ik had het gevoel in een achtbaan te zitten, maar dan een hele lange. Eenmaal aangekomen was het ook nog ijskoud (voor mij in ieder geval). Met vier a vijflaags kleding ben ik hier mijn tijd doorgekomen door wandelingen te maken en vogels te spotten op Ulva Island. Het geluid van al de verschillende vogels om je heen is zo mooi om te horen. Het spotten is echter lastiger maar toch aardig gelukt.

Twee keer ben ik met een aantal mensen 's-avonds op pad geweest om kiwi's te zoeken. Alleen de eerste keer was succesvol want we hadden maar liefst twee kiwi's gezien. Ik heb ze echter niet zo goed kunnen zien als met de gids op het noordereiland. De laatste halve dag op Stewart Island was mijn verjaardag. Ik had niet de beste plekken (Stewart Island en Invercargill) hiervoor uitgekozen maar ik had niks te klagen want ik zit immers in Nieuw Zeeland. Nadat ik een mooie wandeling had gemaakt werd ik verrast door mede stray reizigers met een cake inclusief kaarsjes (lastig verkrijgbaar op kleine eiland waar tevens geen bereik was). Ik werd toegezongen en mocht een wens doen. Toen ik in ging checken bij de ferry stond er een klein doosje met happy birthday Anke. Dit bleek van mijn oud kamergenoot te zijn die een dag eerder was vertrokken. Toch nog een beetje een verjaardags gevoel door deze verassingen. De ferry was trouwens deze keer gelukkig niet zo schommelig. In Invercargill kwam ik een paar oud kamergenoten weer tegen. Ik heb gekookt met andere en nog gezellig gekletst. Het was een rare verjaardag met eigenlijk allemaal 'vreemde' mensen voor mij en in de herst, maar het had ook wel iets.

Ik was blij toen ik het saaie Invercargill even kon omruilen voor Dunedin. Aangezien stray hier niet naartoe gaat heb ik een andere bus geboekt en ben zes dagen in Dunedin gebleven. Het leek lang maar was eigenlijk wel prima zo. Ik heb een tour gedaan naar de Otago Peninsula. Hier heb ik zeehonden, zeeleeuwen, bleu pinguin (kleine), albatross (groot), yellow eyed pinguins en vele andere vogels gezien. Het was een lange maar erg mooie privé tour (georganiseerd door hostel, waren maar met vieren). Ik heb verder nog een mooie treinrit gemaakt, lekker in het park gelezen, steilste straatje ter wereld bezocht en ben zelfs nog naar museums geweest. Het hostel was lekker klein, gezellig, midden in het centrum en ze hadden een kat rondlopen.

Ik moest terug naar Invercargill om daar de stray bus te pakken voor een tripje naar de Catlins en vervolgens Queenstown. De Catlins vielen een beetje tegen door het slechte weer. Ik heb alleen maar twee zeeleeuwen op het strand zien liggen, terwijl er normaal dolfijnen zijn en pinguins. Het was al donker toen we in Queenstown aankwamen. De volgende dag ben ik meteen verder gegaan naar Mount Cook. Ik had geluk met het weer want het was zonnig en niet zo bewolkt. Een mooie wandeling door de hooker valley, en over verschillende schommelbruggen, bracht ons bij een groot glacier meer. Mount Cook overheerste hier en we waren net op tijd zodat we de top konden zien. Een zonnige dag dat je geheel Mount Cook kunt zien schijnt niet vaak voor te komen. Dit bleek de volgende dagen wel weer. Ik wilde graag langer blijven in deze prachtige omgeving om te wandelen en de kea te spotten (een van mijn doelen). De tweede dag was erg bewolkt en het miezerde bijna de hele dag. In de ochtend hoorde ik kea's en werd mijn dag weer goed doordat ik vier kea's op een dak zag zitten. Mijn geluk kon niet op dacht ik, dus begon met goede moed aan een wandeling. De eerste was een korte maar het uitzicht was wel mooi. Ik wilde echter een uitzicht van bovenaf hebben dus besloot om een steile berg op te klimmen met te veel trappen. Er leek geen einde aan de trappen te komen en het zicht werd er niet beter op hoe hoger ik ging. Tussendoor hoorde ik een geluid wat op onweer leek, maar later besefte ik pas dat het geluid van de glaciers afkwam. Best gaaf eigenlijk om te horen. De terugweg had ik enigszins een uitzicht, maar niet waar ik op hoopte.

De laatste dag in Mount Cook miezerde het weer maar trok de bewolking wat meer weg. Na een korte wandeling te hebben gedaan en weer veel kea's te hebben gezien, werd het na de middag droog. Ik heb toen een fiets gehuurd en ben richting de Tasman glacier gefietst. Het was de mooiste fietstocht ever. Hier was de zon regelmatig zichtbaar en de bergen waren redelijk uit de wolken. Eenmaal aangekomen bij de parkeerplaats besloot ik naar de blue lakes te wandelen. De meren die ik zag stelde niks voor dus besloot ik door te lopen. Ik kwam daarna bij een onverharde weg uit en ben deze gevolgd. Aan beide kanten van de weg waren bergen/heuvels. Aan de andere kant van de heuvel leek het erg zonnig dus ik besloot omhoog te klimmen over de rotsen. Ik werd ruimschoots beloond voor mijn nieuwsgierigheid. Wat een uitzicht had ik daar. Het Tasman glacier lake was bijna geheel zichtbaar en ik kon een gedeelte van de glacier zien, en overal waren bergen. Vervolgens kwam ik iemand tegen die zij dat het een stukje verder nog mooier was. Met enige haast besloot ik door te lopen, aangezien de fietst op tijd terug moest zijn. Eenmaal bij het punt aangekomen kon ik geen pad naar boven zien lopen, tussen de rotsen. Ik moest en zou echter naar boven klimmen, en het was me gelukt. Vanaf hier kon ik het hele meer zien en was de glacier iets korter bij. Met mijn fietshelm op ben ik half glijdend naar beneden gegaan. Ik heb het allemaal overleefd en het was echt geweldig. De onverharde weg bracht me terug bij mijn fiets. De bewolking was gedurende de dag steeds meer weggetrokken in dit gebied waardoor ik de terugweg de bergen om me heen beter kon zien. Ik was uitgeput toen ik terug was maar de fietst was op tijd en ik had een geweldige middag gehad.

Nu ben ik in Tekapo voor twee nachtjes. Het weer is hier niet al te best. Goed weer dus voor een filmpje en het schrijven van een nieuw reisverslag. Ik hoop zo erg dat het weer morgen beter is zodat ik nog wat leuks kan gaan doen.

Ik heb de laatste tijd weer veel mensen ontmoet en ook regelmatig afscheid genomen. Soms kom ik dezelfde mensen weer tegen, wat natuurlijk erg leuk is om bij te kletsen, en heel af en toe mensen die vlakbij mij wonen. Ik ben nu bijna aan het eind van mijn rondreis door Nieuw Zeeland. Ik hoop hier nog wat meer werkervaring op te doen. Als ik geen werk kan vinden dan ga ik in mei terug naar Australië om de outback en de westkust te gaan bezichtigen. Op dit moment weet ik ook nog niet wanneer ik naar huis kom maar het kan denk ik nog wel een aantal maandjes duren. Ik geniet nu nog te veel van alles en heb het gevoel dat ik nog niet klaar ben om naar huis te komen. Er is nog zo veel te zien.

Dit was het weer voor nu.

Groetjes vanuit Tekapo, New Zealand