Goodbye Aussie, Hallo Nederland

Back in aussie voor het laatste gedeelte van mijn reis. Mijn vlucht was midden in de nacht dus het werd weer een nachtje doorhalen. Ik had twee dagen in Darwin voordat ik naar Kakadu en Litchfield National Park ging. Deze dagen kon ik goed gebruiken om bij te slapen en fit te beginnen aan mijn tour, dacht ik.
De ochtend dat ik opgehaald werd begon iets anders dan gepland. Blijkbaar had ik nog niet genoeg geslapen want ik had de wekker niet gehoord. Ik schoot wakker en waar ik bang voor was was gebeurd. Ik had me verslapen en had nog tien minuten om me op te frissen, tas op orde te brengen en uit te checken. De gids deed gelukkig niet moeilijk maar ik heb er een hekel aan om te laat te komen. De kans om me op gepaste wijze voor te stellen aan de groep liet de gids echter niet onbenut. Een geweldige start van de tour. Het kan alleen maar beter worden, toch?
Als eerste stond Kakadu National Park op het programma. De rit er naartoe was behoorlijk lang. Een boottocht over Mary River brak de rit mooi op. In deze rivier leven vele zoutwater krokodillen (zeer gevaarlijk). De meeste krokodillen lagen aan de rand van het water. Een krokodil die we in het water zagen liggen was erg groot en deze zou de kracht hebben om onze boot om ver te duwen. De zoetwater krokodil (niet gevaarlijk voor mensen) hebben we ook gezien. Na de boottocht was het weer de bus in om de weg te vervolgen naar Kakadu np. Het park is erg groot (groter dan België) en de 'attracties' liggen ver uit elkaar. Na de middag kwamen we pas aan bij Ubirr, de eerste bezienswaardigheid in het park. Hier zijn muurschilderingen te zien van Aboriginals en je hebt hier een mooi uitzicht over de uitgestrekte vlaktes van het park en Arnhemland. Hierna was het al tijd om naar onze kampeerlocatie te gaan. Ik had mijn twijfels of de gids wist hoe we er moesten komen aangezien het een hobbelige en rare route was en we steeds verder afdwaalde van de hoofdweg. Het was hem echter gelukt om de locatie te vinden die alleen in het droogseizoen wordt gebruikt. De tenten stonden opgesteld langs een rivier. Ik kon me geen gekkere locatie voorstellen in een gebied met salt water crocs. De gids moest nog even vertellen dat er daadwerkelijk een grote krokodil in de rivier leeft en een Duits meisje het niet heeft overleefd. De tent van de gids stond trouwens een heel stuk verder van de rivier vandaan. 'S-avonds was het gezellig rond het kampvuur zitten.
Na een koude nacht moesten we vroeg opstaan zodat we genoeg tijd hadden om te zwemmen. We gingen namelijk naar een waterval waar de mogelijkheid was om te zwemmen bovenop de waterval. Een pad leidt namelijk naar de top van de waterval waar verschillende natuurlijke baden zijn. Al zwemmend kon je genieten van het uitzicht over het park. Het was echt heel mooi en gaaf om er te zwemmen. Ik kon me geen mooiere omgeving voorstellen om een frisse duik te nemen.
De rest van de dag was het voornamelijk in de bus zitten. Op weg naar de lunchplek begon ik me ziek te voelen. Eenmaal wat frisse lucht en even gelegen te hebben leek het beter te gaan. Ik probeerde daarom om iets te eten. Terug in de bus kwam de pijn echter weer terug. Het was lang geleden dat ik zo ziek was en ik had nog een rit van drie uur te gaan. De volgende stop kon niet snel genoeg komen. Ik heb geen idee wat het is geweest maar ik zette mezelf voor de tweede keer deze tour in de schijnwerpers. Eenmaal bij de kampeerlocatie aangekomen werd mijn swag meteen uitgerold en de Amerikanen toverde hun medicijntasje tevoorschijn. Het werd een haast lichtgevend roze drankje dat naar bubblegum smaakte. Ik had geen betere groep kunnen wensen op dat moment. Ik was nog verschillende dagen niet helemaal fit maar ik had gelukkig niet zo veel pijn meer. De laatste dag van de tour heb ik gewoon alles meegedaan en geprobeerd er het beste van te maken. Het was een dag die we in Litchfield National Park hebben doorgebracht met zwemmen bij watervallen en rock holes. De grote termite mounds hebben we op de terugweg van dichtbij bewonderd. Kortom het werd een iets andere tour voor mij dan verwacht. Het was veel rijden maar ik heb ook erg mooie natuur gezien.

Indien ik de westkust nog wilde zien met een tour dan had ik geen tijd te verliezen. De volgende ochtend ging ik daarom met de bus naar Broome. Het lijkt een klein stukje op de kaart maar het was een busrit van maar liefst 25 uur. Een hele dag dus in de bus zitten met maar weinig stops waar je uit de bus mag. 'S-nachts was het dringende advies om een gordel te dragen. Het werd al snel duidelijk waarom want de eerste en gelukkig ook enigste harde klap liet niet lang op zich wachten. In Australië worden vele kangoeroes aangereden en er liepen onderweg ook verschillende koeien langs de weg.

Het leek mij leuk om een keer een ritje op een kameel te maken. Ik kon me geen betere locatie dan Cable Beach in Broome bedenken. Het was een leuke ervaring om op zo'n groot dier te zitten en dan over een van de mooiste stranden ter wereld te rijden. Daarna heb ik de zonsondergang op het strand bekeken. Totaal had ik maar twee dagen in Broome voordat ik weer verder ging.

De westkust zou volgens vele mooier zijn dan de oostkust. Minder toeristisch, mooie nationale parken en witte stranden. Dit wilde ik graag met eigen ogen zien, dus besloot ik in tien dagen van Broome naar Perth te reizen. Een tour was voor mij de beste manier om het westen te zien aangezien ik niet heel veel tijd meer had. De hoogtepunten van de trip waren Karijini National Park, Ningaloo Reef en Monkey Mia. De tweede dag vertoonde de bus wat mankementen, maar dit kon gelukkig opgelost worden. Het zorgde wel voor een halve dag vertraging en een late aankomst op onze kampeerlocatie in Karijini np.
Twee dagen hebben we doorgebracht in Karijini np. We hebben avontuurlijke wandelingen gemaakt door diepe kloven en gezwommen bij ijskoude watervallen. Dit was heel leuk. Aan het eind van de dag kon je een douche pas echt waarderen. Al was het maar enkele minuten. De rode grond maakt je behoorlijk vies, maar dat had ook wel iets avontuurlijks.
Na een stukje van het binnenland te hebben gezien hadden we een lange rit voor de boeg naar de kust. We hadden twee dagen vrij om te relaxen op het strand en te snorkelen. De tweede dag besloot ik om te gaan zwemmen met een mantaray. Het zou tevens mijn laatste mogelijkheid zijn om een schildpad te zien, waar ik al lang naar uitkeek. Er werd van te voren gewaarschuwd voor de golven maar ik vond het achteraf wel meevallen. Met een boot gingen we het Ningaloo reef op. We hadden drie mogelijkheden om te snorkelen. Bij de eerste gelegenheid werd er al meteen een grote schildpad gespot. Het was dus snel het water in. Deze schildpad kon niet gemist worden want hij was mega groot. Daarna heb ik nog een kleinere schildpad gezien die vlakbij mij lucht kwam happen. Natuurlijk waren er ook weer vele kleurrijke vissen. Terug op de boot had ik het erg koud. Het was lang wachten voordat we weer het water in mochten want het zoeken naar een mantaray met de boot was niet succesvol. Het spotvliegtuigje werd daarom de lucht ingestuurd. We kregen toen al vrij snel bericht dat er een mantaray gezien was. Deze verdween echter ook weer in het diepe. Gelukkig werd er even later weer eentje gespot. Het was toen snel ernaartoe varen en het water in. Een mantaray lijkt door zijn langzame bewegingen niet snel te gaan. De nadruk op lijkt want ik moest behoorlijk wat moeite doen om hem bij te houden. Gelukkig stopte die af en toe en had ik tijd om bij te komen. Ik denk dat de mantaray ongeveer 3 à 4 meter was. Het was echt gaaf en het gaf een enorme kick. Toen ik het water uitkwam had ik het niet meer koud. Ze vroegen toen of er mensen waren die nog een keer het water in wilde. Ik twijfelde geen moment en liet de kans om nog een keer een wilde mantaray te zien niet aan mij voorbij gaan. Wat was dit gaaf zeg. Een geslaagde snorkeltrip op het prachtige ningaloo reef.
Het werd weer een reisdag met als eindbestemming Shark Bay. De volgende dag gingen we namelijk naar het vlakbij gelegen Monkey Mia. Hier kun je als je geluk hebt wilde dolfijnen eten geven. Ik had niet dit geluk maar het was nog steeds erg mooi om de wilde dolfijnen van zo dichtbij te zien op het strand. Hoewel ze wild zijn weten ze precies wat er van ze verwacht word en laten ze hun gevoelens blijken. Verder naar beneden kwamen we in Kalbarri. Nog net voor zonsondergang konden we in het nationaal park de kloof en het zogenaamde natuurlijke raam bewonderen.
Als laatste gingen we naar de Pinnacles Desert. Enorme kalkstenen pijlers zijn hier te vinden op gele grond. Voor vele wel bekend. We zijn nog even gestopt om te sandboarden op zandduinen voordat we Perth binnenreden. Het was vele uren in de bus doorbrengen maar dat was het zeker waard. De westkust is erg mooi en ook ik vind de westkust mooier dan de oostkust van Australië.

Een weekje Perth. Het lijkt lang maar de tijd vloog voorbij. Ik ben vaak naar het park gegaan voor het mooiste uitzicht over de stad. Ik heb veel geleerd over Taiwan en de Aziatische cultuur dankzij mijn gezellige kamergenoten. Een dag ben ik naar Rottnest Island geweest en heb daar rondgefietst. Een prachtig eiland vlakbij Perth. Ik heb Quakkas (soort kleine kangoeroe) gezien. Het zijn nieuwsgierige beestjes, die naar je toe komen als je een beetje geduld hebt.

De dagen in Australië begonnen af te tellen. Mijn vlucht terug naar Sydney (de stad waar het allemaal begon voor mij) maakte dit wel duidelijk. De tijd in Sydney heb ik gebruikt om een bezoek te brengen aan het Opera House, over de Harbour Bridge te lopen en toen had ik het eigenlijk wel weer gezien. Ik was dan ook blij dat ik mijn reis door Australië afsloot in de hoofdstad Canberra. Ik heb daar een aantal museums bezocht, parlementshuis, oorlogsmonument en de floriade die jaarlijks in september word gehouden. Ik had geluk gehad met het weer want het viel met bakken uit de lucht toen ik vertrok.

Sydney international airport was mijn volgende bestemming. 'S-avonds stond mijn vlucht naar Taipei gepland. Met vertraging vertrok mijn vlucht weer als laatste. Een vlucht van ruim negen uur bracht mij in Taipei. Hier stond het volgende vliegtuig te wachten naar Bangkok. Drie dagen had ik in Bangkok voordat ik echt naar huis ging. Deze dagen zijn voorbij gevlogen. Met mijn Duitse kamergenoot heb ik de stad verkend. Een dag hebben we de bekendste tempels bezocht van Bangkok. Het was erg benauwd en warm die dag dus geen pretje om dan met je lange kleren rond te lopen. In tegenstelling tot Bali was hier heel veel goud in de tempels. Ik heb echter wel een connectie gevonden tussen alle landen waar ik geweest ben. Ze rijden namelijk allemaal aan de linkerkant van de weg. In Bangkok heb ik weer nieuwe ervaringen opgedaan door straatvoedsel te eten, een floating market te bezoeken en in een tuktuk te zitten. Ik ben echt blij dat ik hier nog een aantal dagen geweest ben.

Voordat ik het wist was de tijd aangebroken om weer naar het vliegveld te gaan. Mijn laatste vlucht van deze reis met eindbestemming Amsterdam stond op het bord. Dit was het dan. Een reis van totaal elf maanden zat erop. Terug naar het 'normale' leven. Een dubbel gevoel gaf dit. Fijn om weer terug te gaan en mijn eigen dingen weer te hebben en hopelijk weer routine op te bouwen, maar ook jammer om niet langer meer op 'ontdekkingsreis' te zijn. Ik heb zo veel mooie dingen gezien en gedaan. Nieuwe kennis opgedaan, geleerd van mezelf en andere. Mensen van over de hele wereld ontmoet en verhalen uitgewisseld. Dit zal ik dan ook gaan missen. Het was een onvergetelijke jaar!

Dit was mijn laatste blog. Ik wil iedereen bedanken voor de leuke reacties.

Groetjes vanuit Herpen, the Netherlands