Amazing Tasmania!!

Hallo allemaal,

Na tien weken op reis te zijn heb ik besloten om een blog bij te gaan houden om jullie toch enigszins op de hoogte te houden van al mijn avonturen. Hieronder het resultaat van de afgelopen twee weken (8 dec t/m 19 dec). Indien je wilt weten wat ik de acht weken ervoor heb gedaan verwijs ik je graag naar het blog van Anouschka Jorritsma (http://australiahereicome.reismee.nl). Wij hebben namelijk deze weken samen langs de oostkust gereisd. Onderaan het verslag staat een conclusie voor diegene die het verslag te lang vinden.

In de nacht van 8 december heb ik alleen de bus gepakt naar Newcastle om mijn reis te vervolgen. Ik moest midden in de nacht veertig minuten lopen met mijn zware tassen naar de bushalte. Dit hoort namelijk ook bij het backpacken. 'S-ochtends kwam ik aan in Newcastle waar ik een nacht verbleef. Met weinig slaap gehad te hebben besloot ik te voet de stad te verkennen. Mijn hostel lag net buiten Newcastle dus het was best wel een stukje lopen. Ik ben naar de vuurtoren gelopen waar je een mooi uitzicht had over de stad en vervolgens langs het strand naar het park. De golven waren echt extreem hoog die dag en je mocht dan ook niet gaan zwemmen. Het water klotste tegen de rotsen op en voetgangers werden soms verrast door een plons water die ze over zich heen kregen (ik gelukkig net niet). Het is een mooie stad, maar na de hele dag rond gewandeld te hebben had ik het ook wel gezien.

Maandag 9 december ad ik de bus weer gepakt naar Sydney. Ik heb daar mijn werkvisum voor Nieuw-Zeeland aangevraagd en die is inmiddels ook geaccepteerd. De volgende dag ging mijn vlucht naar Tasmania. Het was anderhalf uur vliegen en ik had het geluk dat de stoelen naast mij vrij waren, zodat ik naast het raam kon zitten. Er waren weinig wolken dus ik heb mooie foto's kunnen maken.

Ik had een dag in Hobart (hoofdstad Tasmania) voordat mijn zevendaagse tour door Tasmania begon. Ik ben de stad dus een beetje gaan verkennen en kreeg nog wat tips, van twee Nederlandse meiden, om te doen in Hobart. Ik moest wel wennen aan de temperatuur want ik was dertig graden gewend en de gevoelstemperatuur in Hobart was ongeveer tien graden.

Om 6.45 uur moest ik klaar staan voor mijn tour en moest dus vroeg op. We waren totaal met 22 mensen inclusief onze gids, waarvan twaalf chinees waren. Onze gids had ons al gewaarschuwd voordat we ze gingen oppikken. Het bleken allemaal studenten te zijn die in Australia studeerde en spraken dus redelijk Engels. Uiteindelijk was het dan ook heel gezellig en leuk om dingen van hun cultuur te weten.

De eerste stop die we maakte was Mount Field national park. Hier staan de hoogsts bomen van Australië en hier zijn de Russell falls. Onze gids dropte ons boven op de berg en wij moesten zelf naar de waterval lopen. De instructies waren eenvoudig namelijk naar de Russell falls en nooit rechts afslaan. Nog geen 50 meter verder ontstond de eerste discussie al want Russell falls was naar rechts. De chinese besloten massaal naar links te gaan terwijl dat niet het meest logische was want we staken de weg over die we eerder met onze gids overstaken. Om te zorgen dat de groep bij elkaar bleef besloot de rest maar te volgen. Uiteindelijk hebben we een loop gelopen en kwamen we na denk ik een uur terug op de start plaats. We wisten nu in ieder geval wel welke kant we op moesten. Onze gids was ons gedeeltelijk tegemoet gelopen want die vroeg zich af waar we bleven. De Russell falls waren erg mooi en het was eigenlijk maar een korte wandeling er naartoe. De tweede bestemming was Lake St Clair. Het diepste meer van Australië. We hebben daar enkele wandelingen gemaakt. In Strahan hadden we een eigen huis waar we twee nachten sliepen.

Dag twee van de tour deed ik rustig aan. Er was een optie om een boottocht te maken, maar net als gister was het weer slecht, regen en bewolkt. Ik besloot om de boottocht niet te doen en kon daardoor lekker uitslapen. Rond de middag ben ik met de gids en een paar andere naar Ocean beach (langste strand van Tasmania, 33km) en de Henty sand dunes geweest. De golven die de kust bereiken bij Ocean beach komen helemaal van Zuid-Amerika af en kunnen dus erg groot zijn. De zandduinen waren ongeveer dertig meter hoog en je zag enkele toppen van bomen uit het zand steken. Echt bizar om te zien hoe deze zandduinen gevormd zijn tussen de zee en het bos. 'S-avonds hebben we met de hele groep de zonsondergang gezien op Ocean beach.

Dag drie was het nog steeds rot weer. De eerste bestemming was een van de meest bezochte plekken in Tasmania, namelijk Cradle mountain (world heritage area). Aangezien het mistig was had het geen zin om een wandeling omhoog te maken, dus maakte we een wandeling om Dove lake. De top van Cradle mountain was bijna niet te zien door de bewolking, maar het was toch een mooie wandeling. Een groene omgeving met verschillende bergen en watervallen. In Launceston hadden we een hostel voor een nacht. 'S-avonds ben ik met ongeveer tien andere naar een thais restaurant geweest. Het was een gezellige avond en we hadden lekker gegeten.

De regenachtige oostkust hadden we inmiddels gezien dus gingen we via de westkust terug naar beneden. Het weer sloeg om want vanaf dag vier hebben we alleen maar mooi weer gehad. Op verzoek van de chinezen waren we gestopt bij een lavendel boerderij. De locatie was echt mooi met de bergen in de verte. De chinezen waren allemaal gek op een teddybeer die naar lavendel ruikt. Er mocht echter maar 1 teddybeer per klant verkocht worden, dus werden de europeanen ingeschakeld om er meer te kunnen kopen. In China zijn ze schijnbaar veel geld waard. Ik vond ze hier al duur en erg zwaar, maar het was wel grappig om de Chinezen met al de teddyberen te zien. Verder zijn we naar de Bay of fires, Bicheno blowhole en een bierproeverij geweest. Het zand was wit, water blauw en de rotsen gedeeltelijk oranje bij de Bay of fires. Bij de bierproeverij bleek wel weer dat ik niet van bier hou. In Coles Bay hadden we een overnachting in een hostel. Voor de verandering hadden we een lekkere bbq als avondeten.

In Freycinet national park zijn de Hazards (granieten pieken) gevestigd en Wineglass bay. Wij gingen naar Wineglass bay. Om hier te komen moest je eerst een berg op en dan weer naar beneden. Op de berg had je wel een spectaculair uitzicht op Wineglass bay. Ter info: de naam is te verklaren door de vorm van de baai en de kleur die het water vroeger was, aangezien er walvissen werden gedood en het water dus rood kleurde. Deze plek is ook weer een van de highlights van Tasmania. In Port Arthur verbleven we vervolgens de laatste twee nachten in een huis.

Dag zes gingen we naar Port Arthur historic site en 's-middags een wandeling maken naar Cape Hauy. Port Arthur was vroeger de plaats waarBritse veroordeelde mannen naar toe werden gebracht. De veroordeelde moesten verschillende beroepen uitoefenen op het terrein. Er was een gallerij waar je de reis van een veroordeelde kon volgen van Engeland naar Tasmania. Iedere bezoeker krijgt een veroordeelde toegewezen wiens verhaal je kunt volgen. Een erg leuke manier om meer te weten over de geschiedenis. We hadden ook nog een rondleiding en korte rondvaart. Vervolgens zijn we zelf rond wezen kijken. Onze gids vertelde ons dat in 1996 in Port Arthur historic site een vergelijkbare aanslag is geweest als een paar jaar geleden in Noorwegen. Een man die met geweren is gaan schieten en veel mensen heeft vermoord en verwond. Erg raar om op deze locatie te zijn en dit in je achterhoofd te hebben.

De wandeling die we gingen maken zou makkelijker zijn dan die naar Wineglass bay alleen wel langer. Onze gids had de wandeling zelf nog nooit gedaan maar omdat we een jonge groep hadden leek het hem leuk om te doen. Achteraf bleek het niet makkelijker, want we moesten verschillende zeekliffen op en af. Een aantal mensen waren dan ook afgehaakt. Het was een lange wandeling maar zeker de moeite waard. Echt een geweldig uitzicht op de hoogste zeekliffen van Australië, en de zogenaamde 'candlestick' en 'totem pole'.

Dinsdag 17 dec was de laatste dag alweer van de tour. Gisteren hadden we door de lange wandeling geen tijd meer om naar de Remarkable cave te gaan, dus vertrokken we wat eerder om er alsnog heen te gaan. In het gat tussen de rotsen was de vorm van Tasmania te zien (volgens vele). Het Taranna wildlife park was de volgende stop. De tasmanian devil stond hier centraal. Vele devils hebben een soort van kanker die door bijten wordt verspreid. Het bijten van elkaar is echter een gewoonte en de populatie is hierdoor flink afgenomen. In het park kon je zien hoe ze gevoerd werden. Daarnaast kon je zelf kangaroos voeren en vele andere dieren zien. Het park was niet heel groot, maar wel leuk voor een paar uurtjes. In Richmond, een oud stadje vlakbij Hobart, hebben we geluncht. De laatste stop van de tour was bij een wijnproeverij. Lekker buiten gezeten en genoten van het mooie uitzicht en de verschillende wijntjes.

De tour was in een woord 'awesome'. Tasmania is erg groen en heeft veel mooie bergen en verschillende landschappen. Onze gids wist erg veel te vertellen over het eiland en heeft leuke dingen tegevoegd aan de tour. We hebben een wombat, echidna, wallabies en nog meer wildlife gezien. De groep was groot maar ook gezellig.

Ik had nog twee hele dagen in Hobart voordat ik naar Melbourne vloog. Ik wilde graag Mount Wellington beklimmen, maar ik had waarschijnlijk al een ontstoken achillespees opgelopen aangezien mijn enkel helemaal dik was. De wandeling zou vijf uur duren om op en neer te lopen. Ik was eigenwijs en besloot de bus te pakken naar het beginpunt van de wandeling in plaats van de bus naar de top van de berg. Het heeft me totaal drie uur gekost om naar boven te lopen en weer naar beneden. Vooral het tweede gedeelte was het pad erg slecht met veel losliggende stenen. Het uitzicht was echter geweldig. Het was een mooie heldere dag waardoor je heel Hobart kon zien en in de verte zelfs Port Arthur en andere plekken waar ik met de tour geweest ben. De berg is 1270 meter hoog en steekt boven Hobart uit. Na vele foto's te hebben genomen, begon ik met de terugweg. Deze was gelukkig een stuk makkelijker en de zon was ook niet meer zo fel. Mijn achillespees was niet zo blij met de wandeling en is tot en met de dag van vandaag nog steeds erg dik. De laatste dag in Hobart (19 dec) besloot ik het wat rustiger aan te doen. Ik heb wat rondgelopen in de stad en mijn spullen gepakt. Mijn vlucht had vertraging waardoor ik rond 23.00 uur landen in Melbourne. De bus genomen naar het centrum en toen in het donker mijn hostel zoeken. Eenmaal aangekomen moest ik in het donker mijn bed zoeken, maar ze leken allemaal bezet te zijn. Er bleek een jongen gebruik te maken van twee bedden en de receptionist heeft het probleem opgelost waardoor ik om 1.00 uur eindelijk kon slapen. De komende twee weken verblijf ik in Melbourne.

Conclusie: heel veel gezien en gedaan in Tasmania (nog meer dan hier beschreven, maar ik probeer het beperkt te houden waar kan). Een geweldig mooi eiland en ze zeggen dat het op Nieuw-Zeeland lijkt, dus ik heb al zin in 6 januari (vlucht naar Auckland).

Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn eerste verslag. Wel een beetje lang maar ik heb dan ook veel gedaan.

Groetjes vanuit Melbourne en fijne feestdagen!